مذاکره برد برد
یکی از اشتیاهاتی که معمولا در مذاکره انجام می دهیم این است که فکر می کنیم در مذاکره حتما باید ما برنده شویم و طرف مقابل بازنده شود. با برد ما و باخت طرف مقابل مذاکره تمام شود. نگاه ما به این شکل است که ما باید به آنچه می خواهیم برسیم اما رسیدن طرف مقابل به خواسته هایش مهم نیست.
تصور کنید که اگر قاعدتا طرف مقابل هم با همین طرز فکر وارد مذاکره شود، یعنی او هم برای باختن مذاکره نمی اید، او هم برای پافشاری روی منافع خود و ایستادگی وارد مذاکره شود. آنگاه دو نفر با طرز فکر رقابتی و بدون کوتاه آمدن شروع به مذاکره می کنیم.
به نظر شما آیا این مذاکره نتیجه ای خواهد داشت؟
قطعا تا زمانی که من فقط به منافع خودم فکر کنم، فقط به این فکر کنم که من باید برنده شوم، و طرف مقابل هم همین طور فکر کنید، این مذاکره هرگز به نتیجه نخواهد رسید.
شاید به همین دلیل است که روی مذاکره بردبرد تاکید می شود. شاید با اغراق بتوان گفت مذاکره ای که برد برد نباشد اصلا به نتیجه ای نرسد که به آن مذاکره بگوییم. باید هردو طرف به نتیجه ای برسند تا بتوانیم نام آن را مذاکره بگذاریم.
